جايگذارى بخشى از برنامه كه در منبع ذخيره سازى (مانند ديسك) مى ماند و در صورت لزوم در حافظه بارگذارى مى گردد و معمولا به جاى بخش ديگرى كه در حافظه وجود داشته مى نشيند. استفاده از ويژگى جايگذارى امكان به كارگيرى برنامه هاى بزرگ در يك حافظه محدود را فراهم مى يازد.
